14 juli - Teunom & Meulaboh

Deze week heb ik de laatste twee veldkantoren bezocht in Teunom en Meulaboh (zie kaart in mijn log van 23 juni).

Maandag- ochtend ben ik vanuit Calang naar Teunom gegaan, wat iets meer dan een uur rijden is. Teunom is een knus klein stadje ongeveer vijf kilometer van de kust. Het eerste wat mij daar opviel was hoe groen het er is (zie foto) en het enorme aantal kokosnootbomen. Het was me ook sterk aangeraden om naar een speciaal tentje te gaan wat aan een rivier ligt en daar te genieten van een kokosnootdrank. Dat heb ik dan natuurlijk ook gedaan. Je krijgt er een opengesneden groene kokosnoot met een beetje limoen en wat suiker erin. Erg lekker. Ze verkopen in Atjeh trouwens overal de meest heerlijke sappen; mijn favorieten op dit moment zijn zoete komkommersap, wat zeer verfrissend is, en avocadosap gemixt met gecondenseerde chocolademelk, een hele maaltijd! Maar dat even terzijde. In Teunom heb ik me weer gelijk aangesloten bij de CDR teams. Net als in Meulaboh zijn er ook hier drie teams van drie – één teamleider en twee helpers – die ieder verantwoordelijk zijn voor het uitvoeren van het CDR programma in drie dorpen. Jammer genoeg mocht ik niet met een van de teams mee naar een vergadering met een dorpscomité (CDB) omdat deze gehouden werd in een moskee. Meestal wordt het wel toegestaan, maar soms helaas niet. Dit wordt vanzelfsprekend gerespecteerd. In plaats daarvan heb ik een aantal Quick Impact Programma’s (QIPs) bezocht.

Ter herinnering, QIPs zijn programma’s die als doel hebben om op korte termijn een stimulans te geven aan de lokale economie door het levensonderhoud van een groep mensen, of het hele dorp, te versterken. De begunstigden ontvangen een subsidie om bepaalde projecten uit te voeren. Het IRC heeft deze QIPs uitgevoerd met financiële steun van Stichting Vluchteling.

Om te beginnen hebben we een groepje boeren bezocht. Deze boeren hebben een subsidie ontvangen om graan, gereedschap, herbiciden en kunstmest aan te kunnen schaffen. In Simpang Ulim hebben ze zelfs genoeg geld over gehouden om een winkeltje te kunnen openen (zie foto). Ze verkopen er landbouw spullen dat ze in grote kwantiteiten tegen lage prijzen in kunnen kopen. Alle boeren hebben hier profijt van. Daarna zijn we langs een aantal handelaars zaken gegaan in het centrum van Keunde Teunom; met name een aantal winkeltjes, een herenkapper en een koffieshop. Ze hebben allemaal een subsidie ontvangen om hun bedrijf weer op te starten. En zo te zien liepen ze allemaal erg goed. In Padang Kleng hebben we gesproken met een kleermaker die inmiddels zo’n goede reputatie heeft dat mensen helemaal uit Calang komen om er bestellingen te plaatsen. Vervolgens zijn we gaan kijken naar een vissersassociatie in Alve Ambang, vlak naast Keunde Teunom. Onder CARDI hebben de vissers gezamenlijk 40 boten met motoren ontvangen. Daarnaast kunnen ze aanspraak maken op nog eens 40 motoren; voor iedere boot die ze maken krijgen ze er een. Er was helaas niemand aanwezig maar we hebben wel de werkplaats kunnen bezoeken (zie foto). Tot slot zijn we nog naar Sarah Raya gereden. Daar heeft CARDI, samen met ADRA, een Australisch niet-gouvernementele organisatie, op twee plaatsen voor een veerbootje (zie foto) gezorgd zodat men weer eenvoudig de rivier over kan steken en makkelijker toegang krijgt tot de dichtbijzijnde markten. Er kunnen een aantal motorfietsen op en het zou zelfs auto’s kunnen vervoeren (maar dat zou ik niet zo snel doen)!

Dinsdagmiddag ben ik vervolgens doorgereden naar Meulaboh, waar ik nu nog steeds ben. Meulaboh is na Banda Atjeh de grootste stad langs de kust. Het is er erg gezellig; net als Banda Atjeh maar dan kleiner. Bijkomend voordeel is dat het strand op loopafstand van het gastenverblijf is. En het is ideaal om er te wandelen; je hebt kilometers onafgebroken strand! De omgeving ziet er weer fraai uit. En voor de verandering ben ik ook hier weer hartelijk ontvangen! Van woensdag tot en met vrijdag ben ik vervolgens opnieuw met de CDR teams het veld ingegaan. Ik ben eerst in de stad nog naar een QIP wezen kijken; een groep van 11 kleermakers (zie foto's). Ze hebben van subsidies ontvangen om naaimachines, stof en naaimateriaal aan te schaffen. We hebben met drie kleermakers gesproken, waarvan ook het hoofd van de associatie, en ze zijn allemaal zeer tevreden met hun zaak. Vervolgens zijn we naar de dorpjes Kuta Teunogh en Sereumpoh gegaan in het subdistrict Arongan Lambalek om de eigen contributie op schrift bevestigd te krijgen. Ook ben ik met een CDR team over een tweetal projectsvoorstellen gegaan. Tot slot ben ik naar het dorpje Suak Seumaseh gegaan, in het subdistrict Samatiga, waar ik met de CDB een focusgroepsdiscussie zou hebben over het CDR programma; hoe ze het vinden lopen, wat gaat goed, wat gaat er juist niet goed, enzovoort. Kortom, wat kunnen we van elkaar leren om het programma te verbeteren. Maar de CDB had andere plannen; het dorp heeft de semi-finales bereikt van een lokaal volleybal toernooi en ze zouden zo gaan spelen. We hebben dus maar een afspraak gemaakt voor maandagochtend.

Dat was het weer voor deze keer! Groetjes aan iedereen en ik hoop tot volgende week. Hieronder volgen nog een aantal leuke foto’s.