Iets anders in de weblog van deze week! Mijn eigen bijdrage blijft ditmaal bij deze korte introductie en een series foto’s van zonsondergangen in Meulaboh. Ik heb voor de verandering een collega gevraag om iets te schrijven. Rina Rozana, is financieel medewerker voor het technische team van het CDR. Zij heeft de tijd genomen om iets over haar achtergrond en ervaring met ons te delen. Rina is een sterke vrouw met een uniek karakter. Ze is een onmisbaar lid van het CDR team en een zeer gewaardeerde collega. Hier volgt haar verhaal.
Groetjes,
Alex
*************************************************************
Mijn naam is Rina Rozana maar meestal noemt iedereen mij Rina. De Tsunami ramp van 26 December 2004 heeft mijn hele leven veranderd doordat mijn ouders, mijn enige jongste zus, mijn grootmoeder en nog 20 andere familieleden, waaronder mijn tantes en neven, toen zijn omgekomen. Het heeft mijn levensvisie en de manier waarop ik werk erg veranderd.
Vanaf 10 oktober 2005 werk ik voor het IRC, in het begin voor het Levensonderhoud Programma. Voordat ik voor het IRC ging werken, heb ik bijna drie jaar (van oktober 2002 tot augustus 2005) voor de Britse International Consultant gewerkt aan irrigatieprojecten in Aceh. Ik deed dit hoofdzakelijk om carrière te maken en geld te verdienen. Mijn oriëntatie veranderde echter spontaan toen ik voor een humanitaire organisatie begon te werken, vooral omdat ik toen geconfronteerd werd met de levensomstandigheden van de Tsunami getroffen mensen. Je hebt niks aan geld als je nergens eten en andere basis voorzieningen kan kopen.
Er is een groot verschil tussen werken voor commerciële en niet-commerciële organisaties, zoals het IRC. Nu dat ik voor een NGO werk heb ik echt het gevoel dat ik voor mijn eigen mensen of mijn eigen gemeenschap werk, vooral wat betreft het CDR programma. Ik ben ervan overtuigd dat het CDR programma een grote impact op de gemeenschappen zal hebben omdat het de participatie en het opbouwen van de capaciteiten van de gemeenschappen bevordert. Op deze manier kunnen de gemeenschappen hun eigen ontwikkelingsprogramma beheren op basis van hun eigen prioriteiten.
Het enige probleem waar ik mee te maken heb bij het implementeren van mijn deel van het CDR programma, is communicatie en coördinatie tussen de CDR teams. Zonder goede communicatie en coördinatie, met name als het gaat om het krijgen van feedback en rapporten van de gemeenschapsvertegenwoordigers, de CDB (ontwikkelingsraden), is het niet mogelijk om goede resultaten te boeken. Om dit probleem te omzeilen communiceer ik regelmatig met de teams, vooral met de CDR managers, via e-mail of telefoon (om informatie te verkrijgen en onduidelijkheden te voorkomen). Soms ga ik direct het veld in om discussies te houden met de teams, meestal met betrekking tot financiële and narratieve rapporten voor het monitoren van de projecten en om eenvoudige boekhoudingzaken te bespreken.
Persoonlijk hoop ik dat het IRC in de toekomst betere coördinatie- en communicatiesystemen in plaats kan zetten, voor het volgende CDR programma. Op deze manier zal het CDR programma nog effectiever duurzame ontwikkeling tot stand kunnen brengen, en zullen de gemeenschappen zelfstandig verder kunnen als alle NGOs zich eventueel uit Aceh zullen wegtrekken.
Met vriendelijke groet,
Rina Rozana
Toegewijd aan een beter leven
“Here is the only place I have with tears of sadness and happiness. I came alone to this world and no need to scare to be alone since I will also go alone to the last place I have to be...return to loneliness under the guidance of my Almighty God”
Always be grateful of what you have even though life is never fair….
*************************************************************
