28 juni - Het echte werk is begonnen!

Zo... mijn oriëntatie fase is duidelijk voorbij: ik heb een ontzettend drukke week achter de rug! Dat wil niet zeggen dat ik tijdens mijn oriëntatie weinig te doen had, in tegendeel, maar nu is het echte werk begonnen en dat bevalt me eerlijk gezegd ook prima!

Maandag heb ik zo’n beetje de hele dag met onze CDR adviseur gesproken omdat ze de volgende ochtend alweer het veld in zou gaan. We hebben veel besproken en hebben een tentatief programma voor mij uitgewerkt. Het programma moet nog verfijnd en goedgekeurd worden, maar we weten al in grote lijnen wat ik de komende vijf maanden zal doen. Wat ik precies wanneer en waar zal doen moet nog blijken en daar komen we volgende week ook ongetwijfeld wel uit. Monitoren en evalueren van de implementatie van de gemeenschapsprojectvoorstellen, rapporteren, PR en informatie verspreiding en trainen zitten allemaal in mijn programma en zijn verder toegespitst op een aantal specifiekere taken. Kortom, genoeg te doen; ik zal me in ieder geval niet vervelen!

Ik ben deze week al begonnen met een aantal activiteiten. Om te beginnen zou ik samen met twee collega’s een aantal kaarten ontwikkelen waarop te zien is in welke dorpen het IRC werkzaam is. De kaarten zouden ook demografische informatie bevatten en een overzicht bieden van de lopende projecten. We zijn naar het Spatial Information and Mapping Centre (SIM) gegaan – een cartografische centrum opgericht door het Office of the United Nations Recovery Coordinator for Aceh and Nias (UNORC) en Aceh and Nias Rehabilitation and Reconstruction Board (BRR) – waar we een aantal kaarten hebben kunnen halen die we als basis kunnen gebruiken. De SIM heeft gelijk aangeboden om een aantal kaarten voor ons te bewerken; een geweldig aanbod dat te mooi is om niet op in te gaan. Aangezien de SIM echter geen gegevens heeft van een aantal dorpen waarin wij werken (omdat een aantal dorpen intussen zijn gesplitst) moeten we eerst nog GPS coördinaten verzamelen. En dat kan nog wel even duren. Voor onze eigen kaarten zijn we trouwens ook nog druk bezig om de meest actuele gegevens te verzamelen.


Verder heb ik met een aantal afdelingen gesproken over de manier waarop ze met het CDR programma verbonden zijn en vooral ook om additionele samenwerkingsmogelijkheden te ontdekken. Ik heb hier hoofdzakelijk met de gezondheidsafdeling over gesproken maar ook met de afdelingen Protectie en Child Youth Protection and Development (CYPD). Het CDR programma heeft in een uitgebreid deelname proces het vertrouwen kunnen winnen van de begunstigden en heeft in ieder dorp het opzetten van Community Development Boards (CDBs), ontwikkelingsraden, weten te faciliteren. Het CDR programma kan nu via de CDBs als intredingspunt fungeren voor andere afdelingen. Omdat ook dit te mooie kansen biedt om niet volledig te benutten zal ik hier met een aantal collega’s de komende weken uitgebreid over brainstormen om een strategie en werkplan uit te werken.

Daarnaast heb ik, onder andere, nog geholpen met het herzien van een rapport, een overzicht gemaakt van de trainingen die genoemd zijn in de tot nu toe goedgekeurde projectvoorstellen en geholpen bij het interviewen van een aantal sollicitanten voor een functie als CDR team leider.

Ik heb deze week weinig vrije tijd gehad en de vrije tijd die ik had heb ik besteed aan het lezen van rapporten en beleidsdocumenten... en films kijken! Thuis heb ik een boek en een aantal CDs liggen om Bahasa Indonesia te leren maar daar is ook nog maar weinig van gekomen. Gelukkig hoef ik niet te koken! Het kan wel, maar waarom zou ik? Voor één of twee euro heb je een volledige maaltijd, is zo klaar en erg lekker! Gisteren ben ik bovendien voor het eerst naar een A&W geweest, een Amerikaans fast-food restaurant, om toch eens een keertje iets anders te eten dan rijst of mie. A&W is bekend van het ‘root beer’ dat ze maken; ironisch genoeg was het bij hun al een paar dagen op.

Dit was het weer voor deze keer; niet de spannendste week, maar wel leerzaam. Omdat ik deze week niet het veld in geweest ben heb ik her en der een aantal foto’s van Banda Atjeh geplaatst, waaronder ook een foto van het schip dat door de Tsunami nu vijf kilometer van de kust ligt, in het midden van de stad, dwars op een straat (zie mijn log van 23 juni). Hieronder volgen nog een aantal foto’s die onze CDR technisch specialist tussen Banda Aceh en Meulaboh heeft genomen vanuit de VN helikopter.