27 oktober - En weer terug aan het werk!

En... weer terug aan het werk! Dit was een korte werkweek doordat de vasten maand was beëindigd op 23 oktober en werd afgesloten met Idul Fitri of Eid Al-Fitr (24 en 25 oktober), wat ook wel Lebaran wordt genoemd in Indonesië. Met het gevolg dat we twee nationale vakantie dagen hadden en maandag een verplichte vrije dag op moesten nemen. Voor diegene die besloten om niet de hele week vrij te nemen, betekende dit dus dat er twee hele dagen gewerkt moest worden!!!

Mijn verloofde – wie helaas komende maandag alweer terug zal keren naar Nederland – en ik zijn voor een lang weekend naar Bukit Lawang in Noord Sumatra gegaan. Dit ligt drie uur ten noordwesten van Medan en grenst aan het 9000 vierkant kilometer grote Gunung Leuser Nationaal Park. We verbleven in de presidentiele kamer van de Jungle Inn, wat werd aangeraden door een aantal collega’s. ‘Welcome to the jungle’ zei onze gids, nadat we een slang met een oranje kop in ons bed vonden! De Inn ligt tegenover het Bohorok orang-oetan ‘viewing centre’, wat eerst een rehabilitatie centrum was om de orang-oetan te reïntegreren in het wild. Tegenwoordig, alhoewel er nog steeds getracht word om een klein aantal te reïntegreren, is het meer een attractie geworden waarbij de apen iedere dag gevoerd worden terwijl de toeristen toekijken. We hadden hoe dan ook een schitterend uitzicht vanaf de Inn en zagen regelmatig orang-oetans in de jungle en langs de rivier lopen. We hebben ook een spannende tweedaagse trek door de jungle gemaakt. Het was een inspannende tocht. We hebben aardig wat dieren kunnen zien en werden vertrouwd met de geluiden, geuren en de overheersende vochtigheid van de jungle. De terugweg ging een stuk vlotter omdat we via de rivier terug konden raften in aan elkaar gebonden binnenbanden van vrachtwagens. Die nacht had het flink geregend waardoor het waterniveau van de rivier was gestegen en dit maakte het raften een stuk spannender. Het was echt een onzettende leuke ervaring!

Enfin... mijn Blog begint langzamerhand meer op een reis-Blog te lijken! Eigenlijk zou ik over het werk moeten schrijven! Maar deze week niet, vrees ik!

De afgelopen twee dagen was het bijzonder rustig op het kantoor, dus ik heb deze kans aangepakt om een aantal zaken af te ronden en me te concentreren op wat er komen zal. Het updaten van het SPSS database is nu afgerond en ik ben bezig geweest aan een document om feedback te geven aan de analyses van data wat we tot dus ver verzameld hebben. Het belangrijkste element in dit laatste genoemde aspect, is om te zorgen dat ze zelf het belang inzien van het monitoren en evalueren en om ze te stimuleren om zelf de data te analyseren. Daarnaast heb ik ook gewerkt aan het afronden van de instructies voor de ‘Spatial Information and Mapping Centre’ (SIM). Als laatste, heb ik een vergadering gehad met de CDR adviseur om mijn taakomschrijving en de taken die aan mij werden toegeschreven midden juni, toen ik hier begon met werken, te herevalueren. Zoals vaak het geval is, komen sommige werkzaamheden die ik had moeten doen en die ik uiteindelijk heb gedaan, niet helemaal overeen. Dit is geen slecht zaak, maar een aantal kleine veranderingen die ervoor zorgen dat alles weer overeenkomt, waren nodig. Daarnaast hebben we ook mijn schema voor de maand november besproken. Jammer genoeg zal de CDR adviseur ons binnenkort gaan verlaten om haar studie in Kroatië weer op te pakken. Nu ik erover denk, zitten mijn zes maanden in Atjeh er ook alweer bijna op. De tijd vliegt echt!

Waarschijnlijk is dit mijn kortste log tot dus ver, maar er is niet zo veel gebeurd deze week! Volgende week hoop ik een stukje te schrijven over de problemen die we tot nu zijn tegen gekomen met betrekking tot corruptie in onze CDR gemeenschappen. Met name wil ik het hebben over hoe er met deze corruptie problemen wordt omgegaan en hoe ze worden opgelost. Dat moet interessant zijn, toch?

Dus ik hoop dat jullie volgende week weer een kijkje nemen!

Groetjes,
Alex

20 oktober - Terug aan het werk

Vorige week heb ik eindelijk mijn verloofde weer ontmoet in Bali tijdens mijn welverdiende R&R. We hebben een geweldige tijd gehad en de eerste paar dagen lekker kunnen ontspannen aan het strand in een mooi hotel op Sanur. Vervolgens zijn we naar Ubud gereisd en daarna door naar de Gili eilanden die vlak aan de kust van buureiland Lombok liggen. Ubud staat bekend om zijn mooie rijstvelden, verscheidenheid aan tempels en traditionele dans voorstellingen. Het is een schitterende plaats, gevuld met cultuur en ik kan het iedereen aanraden om daar naartoe te gaan. Op de meer geïsoleerde Gili eilanden, hebben we kunnen genieten van het snorkelen en het duiken in emerald gekleurde wateren. Hier hebben we vervolgens ook onze eerste diep avontuur duik kunnen maken en zagen een white tip reef haai en een wat kleinere black tip reef haai. Dit was wel spannend! Jammer genoeg was een groot gedeelte van het koraal dood door het broeikas effect, maar we hebben wel ontzettend veel vis en schildpadden gezien. De laatste dag, voor ons vertrek naar Banda Atjeh, hebben we besteed in Kuta, Bali. Dit is een toeristische plek en we hadden nog net genoeg tijd om wat souvenirs te kopen en de zonsondergang te zien boven de bekende Tanah Lot zee tempel.

Eenmaal terug in Banda Atjeh, moest ik weer direct aan het werk. De deadline van een nieuw kwartaal rapport is eind van de week, dus ‘bijkomen’ van de vakantie zat er niet echt in. Om het iets erger te maken was ik ook een dag uit de roulatie door voedsel vergiftiging – volgens mij was de kaas de boosdoener – wat niet hielp met de tijdsdruk! Desalniettemin, is het toch gelukt om de informatie voor mijn gedeelte van het rapport te updaten, inclusief het schrijven van en het corrigeren van een andere case story en vervolgens alles samen te weven in één coherent geheel. Maar het blijft nooit maar bij één taak op het kantoor.

Naast het rapport, ben ik ook bezig geweest met de laatste instructies voor de Spatial Information and Mapping Centre (SIM). Eigenlijk had dit al af moeten zijn, maar op het laatste moment werd er gesuggereerd om de CDR informatie te combineren met informatie van andere departementen, zoals bijvoorbeeld gezondheid en de Child Youth Protection and Development (CYPD) en vervolgens alles samen te voegen in één kaart. Dit is opzicht een goed idee aangezien deze programma’s ook gefinancierd worden door Stichting Vluchteling (SV), maar daarentegen, betekent dit wel dat de kaart niet op tijd af zal zijn voor dit rapport.

Op dit moment zijn we ook hard bezig om het aantal databases terug te brengen van twee naar één. Ik heb een eigen database in SPSS ontwikkeld en geïm- plementeerd en mijn eigen formulieren gebruikt om informatie te vergaren. Dit was noodzakelijk voor de directe observatie monitoren en evaluatieve en omdat de constructie van de hoofddatabase, wat in MySQL loopt, nog niet helemaal af is. Nu is de truc om alle verzamelde informatie samen te voegen in één database, zonder data te verliezen. Uiteraard hebben beide databases zo hun eigen pluspunten. De hoofddatabase werkt uitstekend voor het genereren van rapporten en het maakt het updaten van informatie vanuit het veld, makkelijker. Daarentegen, SPSS zorgt voor een verscheidenheid aan statistische toetsen en produceert talloze grafieken en kaarten. Gelukkig kunnen beide databases data invoeren en uitvoeren in Excel, wat de taak een stuk makkelijker maakt. Dit zorgt er ook voor dat we nog steeds kunnen blijven profiteren van de plus punten van beide programma’s. Wat we nu dus gaan doen is velden toevoegen aan de MySQL database en alle data in Excel aanpassen om het eenvoudig van het ene programma naar het andere over te zetten.

Als laatste aspect, waar ik eigenlijk niet bij betrokken was, is het feit dat er een beetje paniek is ontstaan rondom de financiën van het CDR programma. Men maakte zich zorgen om het feit dat er te weinig geld is gespendeerd. Waar het eigenlijk om draait is dat de voorbereidingsfase voor de uiteindelijke implementatie van de gemeenschaps projecten lang duurde. Er werd een hoop tijd besteed aan mobilisatie, Community Participatory Assessment Workshops (CPAWs), het opzetten van Community Development Boards (CDBs) en het ontwikkelen van project voorstellen. Alleen in de laatste maanden zijn er echt significante bedragen uitgegeven. Dit komt hoofdzakelijk doordat de gemeenschappen hun eerste betalingen hebben ontvangen om hun projecten te kunnen implementeren en alleen nu pas komen de verzoeken binnen voor de tweede van betalingen. Realistisch gezien wordt er dus wel positieve vooruitgang geboekt, maar helaas kon dit nog niet vermeld worden in het vorige rapport. Er word nu dus hard gewerkt aan het verifiëren en goedkeuren van financiële rapporten om het uiteindelijke gespendeerde bedrag te verhogen in de volgende ronde van transacties. Het CDR team is ook al een poosje bezig om nog meer gemeenschappen te vinden waarin projecten gestart kunnen worden om vervolgens het gehele beschikbare budget uit te kunnen geven (niet alle fondsen zijn al ergens voor bestemd). Zoals in mijn vorige Blog stond vermeld, heeft het CDR team al CDBs ontwikkeld in een aantal nieuwe gemeenschappen.

Dat was het dan al weer voor deze week; ik hoop dat jullie volgende week ook weer een kijkje nemen.

Groetjes,

Alex

5 october - Terug naar het hoofdkwartier

Afgelopen weekend en in het begin van deze week was ik in Meulaboh. In de twee werkdagen dat ik er was heb ik veel gereisd ik ben namelijk langs alle negen Integrated Community Programs (ICPs), oftewel geïntegreerde gemeenschapsprogramma’s geweest, in de districten Atjeh Barat en Nagan Raya. Gelukkig liggen de ICPs in de twee districten redelijk in de buurt van elkaar! Ik ben weer verder gegaan met het verzamelen van gegevens voor onze database, heb voor onze Child Youth Protection and Development (CYPD) afdeling in een aantal dorpen gevraagd naar school comités (zie mijn log van afgelopen week) en heb GPS coördinaten van alle sub-dorpen verzameld. Ook heb ik onze radio getest door op verschillende locaties contact op te nemen met de Oxfam basis in Meulaboh. Dit is belangrijk indien er zich een noodgeval voordoet maar volgens mij was er iets mis met de radio want ik kon hen wel horen maar niet omgekeerd!

De teams met wie ik het veld ingeweest ben hebben onder andere, de Community Development Boards (CDBs), de ontwikkelingsraden, in Lueng Mane geholpen met een gesloten tender en in de dorpjes Damai, Seunebok Lhong en Seureumpoh begeleid bij met het maken van hun eerste financiele rapport. Bij dit laatste worden er helaas nog teveel fouten gemaakt. Niet in de zin dat er geld ontbreekt, alle bonnen worden goed bewaard, maar rekensommen kloppen vaak niet en de financiële boeken worden verkeerd, of soms helemaal niet, ingevuld. De capaciteiten van de penningmeester moeten nog versterkt worden. Een probleem is dat veel gemeenschappen de functies in the CDBs aan mensen hebben toegewezen op basis van het aantal stemmen dat ze hebben gekregen. Zo werden de kandidaten met de meeste, twee na meeste en drie na meeste stemmen automatisch, respectievelijk, coördinator, secretaris en penningmeester. Zo is de penningmeester in Seureumpoh, om een voorbeeld te noemen, analfabeet, hetgeen natuurlijk niet erg handig is!

Verder zijn er in Meulaboh intussen twee nieuwe ICPs bijgekomen; in Kuala Teripa en in Suak Geudeubang. Het CDR proces vindt er in rap tempo plaats. Binnen een aantal weken zijn de dorpen geïnformeerd over het CDR programma, zijn overeenkomsten getekend en hebben Community Participatory Assessment Workshops (CPAW) plaatsgevonden – gedurende de CPAW worden er een aantal participatieve oefeningen uitgevoerd met de begunstigden, waarvan het eindresultaat een actieplan is. Momenteel worden de leden van de CDBs gekozen en binnenkort zullen ze beginnen met het ontwikkelen van projectvoorstellen. De CDR teams hebben nu veel ervaring met het proces en hebben duidelijk meer vertrouwen dan een aantal maanden geleden. Het enige nadeel van dit versnelde proces is dat er weinig tijd is om vertrouwen op te bouwen tussen het IRC en de gemeenschappen. Het tekenen van de overeenkomst biedt echter zekerheid en Kuala Teripa en Suak Geudeubang hebben verder goede banden met andere dorpen waar we al enige tijd mee werken.

Tot slot, ben ik gisteren voor het eerst met een klein vliegtuigje van de Mission Aviation Fellowship (MAF) teruggevlogen naar Banda Atjeh. Ik heb wel eens vaker in kleine toestellen gevlogen maar nog nooit in zo’n klein toestel (zes stoelen). Ik heb in de stoel van de copiloot mogen zitten dat was geweldig! Het uitzicht was prachtig, vooral in het stukje langs de kust van Meulaboh naar Calang. Je ziet ook duidelijk hoe de Tsunami de kust heeft veranderd en krijgt een goed overzicht van waar er allemaal gebouwd wordt.

Ter informatie, morgen ochtend vertrek ik naar Bali en Lombok. Daarom zal er volgende week geen log gepubliceerd worden. Als ik de kans krijg zal ik een aantal foto’s op mijn Blog plaatsen maar ik doe geen beloftes.

Groetjes,

Alex