Deze Week In Atjeh...

Ik bevind me in Atjeh, Indonesië, waar ik voor het Community Driven Regeneration (CDR) programma van het International Rescue Committee (IRC), een internationale vluchtelingenorganisatie, werk. Deze Blog is bedoeld om familie, vrienden, kennissen en andere geïnteresseerden – met name donoren van de Stichting Vluchteling, hoofdfinancier van het CDR programma – op de hoogte te houden van mijn werk, mijn ervaringen en mijn gedachten gedurende mijn verblijf in Atjeh.

maandag, december 11, 2006

Mijn laatste bericht uit Atjeh...


Zo… mijn excuses, het heeft even geduurd maar hier is dan eindelijk mijn laatste weblog! Mijn laatste dagen in Atjeh waren behoorlijk hectisch. Ik had natuurlijk taken om af te ronden, het een en ander om over te dragen en moest ook nog de tijd vinden om iedereen gedag te
zeggen.


Intussen ben ik alweer een paar dagen terug in Nederland. Met gemengde gevoelens. Aan de ene kant is het ont
zettend fijn om weer thuis te zijn en herenigd te zijn met familie en vrienden. Maar aan de andere kant mis ik Indonesië nu al erg veel. Atjeh heeft echt een diepe indruk op mij gemaakt.


Atjeh is een prachtige plaats en de Atjehnesen zijn fantastische mensen; het
zijn ongelofelijk vriendelijke en gastvrije mensen. Ik ben blij dat ik de kans heb gehad om kennis te maken met hun en van hun cultuur en tradities heb geleerd. Ik ben ook ontzettend blij om de afgelopen zes maanden voor het IRC te hebben mogen werken. Het is een leerzaam proces geweest, waarbij ik zowel op persoonlijk als professioneel niveau door heb kunnen groeien. Ik ben in aanraking gekomen met een geweldig programma en ik ben trots om, hoe weinig dan ook, bij te hebben mogen dragen aan de wederopbouw van Atjeh na de verwoestende Tsunami van 24 december, 2004. Ik ben in het bijzonder trots om voor het Community Driven Regeneration (CDR) te hebben mogen werken. Ik ben ervan overtuigd dat begunstigden centraal moeten staan in hun eigen ontwikkelingsproces en dat wij ‘slechts’ als katalysatoren en faciliterende rol moeten spelen en capaciteiten op moeten helpen bouwen. Ervaring uit de afgelopen 30 jaar internationale samenwerking laat ook duidelijk zien dat actieve participatie een kernfactor is voor het doen slagen van programma’s. Het versterkt de capaciteiten van gemeenschappen en creëert eigenaarschap, hetgeen duurzaamheid waarborgt. Ik ben een grote voorstander van gemeenschapsgedreven aanpakken. Ik ben dankbaar om de kans te hebben gekregen om meer van dit soort programma’s te hebben kunnen leren en om de kans te hebben gekregen om een bijdrage te leveren aan het CDR programma van het IRC in Atjeh.


Bedankt voor het le
zen van mijn Blog, ik hoop dat het interessant en een beetje leerzaam was. I hou jullie op de hoogte van mijn volgende stappen!


Groetjes,

Alex


vrijdag, december 01, 2006

1 december - Best practices


Meulaboh van boven gezien


De afgelopen paar weken heb ik met de CDR teams in de verschillende veldkantoren gesproken over betrokkenheid. Het doel hiervan is om een set best practices te filteren om zo de begunstigden in alle stappen van het CDR programma zo effectief mogelijk te kunnen betrekken. In grote lijnen is er getracht antwoorden te vinden op de volgende vier vragen:


  • Wat ging er goed?
  • Wat ging er niet goed?
  • Wat voor oplossingen zijn er gevonden? en
  • Wat zou men in de toekomst anders doen?


De gespreken waren verder vrij open; op deze manier was het mogelijk om dieper in te gaan op de interessantere punten. Afhankelijk van de situatie, zijn de gesprekken gevoerd of met alle CDR teams samen of met één team tegelijk. Er zijn ook een aantal individuele gesprekken gevoerd.



Op het ogenblik ben ik nog druk bezig om alle informatie samen te voegen om er vervolgens algemeen geldende lessen uit te kunnen trekken. Hieronder volgen alvast een aantal belangwekkende punten:


Natuurlijke intrede

Het is een aantal keren naar voren gekomen dat dorpsgemeenschappen, bij de eerste ontmoeting, het beste benaderd kunnen worden op een motorfiets en met alledaagse kleding aan. Men vindt het belangrijk om nieuwe locaties op neutrale wijze te verkennen. Dit maakt het namelijk makkelijker om zich te mengen met de begunstigden en op informele wijze te kunnen communiceren. Het werd daarom afgeraden om in eerste instantie met een IRC auto aan te komen in kleding waarop logo’s van donoren te zien zijn.


De (informele) koffieshop benadering

Locale koffieshoppen, ook wel warung genoemd, spelen een belangrijke rol in de Atjehnese cultuur. Atjehnesen zijn erg sociaal en drinken over het algemeen veel koffie. Warung vormen een sociale ontmoetingsplaats waar veel overleg plaatsvindt. Het is daarom een ideale plek om mensen te leren kennen en op informele wijze te spreken over de leefomstandigheden. Ook in latere stadia heeft het voordelen voor transparantie om in een warung openlijk met de leden van de Community Development Boards (CDBs) over voortgang en problemen te praten.



Kinderen = meer vrouwen

Het organiseren van speciale activiteiten voor kinderen tijdens de Community Participatory Assessment Workshop (CPAW) heeft verschillende voordelen. Een van de voordelen is dat kinderen op creatieve wijze een bijdragen leveren aan het identificeren, analyseren en prioriteren van problemen in de gemeenschap. Dit heeft tevens als bijkomend voordeel dat meer vrouwen mee zullen gaan doen aan het CPAW omdat ze hun kinderen niet alleen thuis hoeven te laten.


Rekrutering en vervanging van CDB leden

In het vervolg moet bij het ontwikkelen van de functieomschrijvingen en selectiecriteria voor CDB leden ook extra aandacht geschonken worden aan procedures om extra leden aan te nemen en bestaande leden te vervangen. CDBs zijn namelijk dynamische instituties. Er is sprake van natuurlijk verloop (bijvoorbeeld sterfgevallen of migratie) en uit ervaring blijkt dat sommige leden gewoonweg niet actief zijn. CDBs zijn onvoldoende voorbereid om op pro-actieve wijze leden te vervangen of extra leden aan te nemen.



Zo zijn er nog veel meer best practices opgedoken om de begunstigden in de toekomst nog effectiever in alle stappen van het CDR programma te betrekken. Onder andere is het nut van de Quick Impact Projects (QIPs) als mechanisme om vertrouwen in een gemeenschap op te bouwen, herbevestigd. Het is tevens een goede indicator voor het succes van vervolgprojecten. Verder is er ook overeenstemming over het feit dat de CPAW het beste in de avonduren plaats kan vinden en dat gemeenschappen het beste zelf de datum en tijdstip voor de volgende vergadering kunnen bepalen. Daarnaast vindt men dat er het liefst een dag of twee tussen zitten zodat het een en ander goed in kan zinken en om iedereen de gelegenheid te geven om ideeën uit te wisselen. En nog veel meer...


Ik laat het hier weer bij.


Groetjes en tot ziens,

Alex