16 september - Communicatiestoornis

Deze hele week heb ik op het hoofdkantoor van IRC in Banda Atjeh gewerkt en er is eerlijk gezegd ook weinig spannends gebeurd. Verder heb ik een CDR team in het Banda Atjeh veldkantoor geholpen met de projectvoorstellen, die langzaam maar zeker, voor goedkeuring rijp zijn. Hoofdzakelijk heb ik het echter ontzettend druk gehad met de gegevens uit de database te analyseren en deze in rapporten te verwerken. Verder heb ik nog een aantal cases geschreven en ben ik achter extra gegevens gegaan voor onze database. Dit laatste met helaas maar weinig succes; het was al duidelijk dat communicatie een probleem is maar nu is er geen twijfel meer over mogelijk! Afgelopen week werden de teams gevraagd, om aan de hand van een formulier, gegevens te verzamelen en met het verzoek contact op te nemen als er vragen en/of onduidelijkheden zouden zijn of indien ze de deadline niet denken te kunnen halen. Halverwege de deadline is het verzoek herhaald omdat bleek dat men zelfs de e-mail met het oorspronkelijke verzoek nog niet geopend hadden. Er komen echter geen vragen, niets blijkt onduidelijk te zijn en er zijn geen bezorgdheden met betrekking tot het halen van de deadline. Maar wanneer de deadline voorbij is, is het erg stil. Mits je erom vraagt, beginnen we pas na de deadline te horen waarom men er niet aan toe gekomen is. Met de eerste set vragen ben ik de naar verschillende veldkantoren gegaan om te helpen en om er zeker van te zijn dat de gegevens op tijd klaar zullen zijn. Ik vind het erg jammer om te moeten constateren dat het nog niet anders kan. Het CDR personeel is ongelooflijk aardig en ze zijn competent genoeg. Er is voldoende begrip voor het feit dat ze het erg druk hebben en dat hun werk niet eenvoudig is. Toch is het vaak een kwestie van efficiënt plannen en taakverdeling. De deadline was niet onrealistisch. Ware het wel zo, dan is een kort berichtje voldoende om het even op tijd te laten weten. Communicatie, zowel binnen het CDR programma als met andere afdelingen, is van groot belang; we zullen manieren moeten vinden om betere communicatie te stimuleren.

Ik hou het bij en korte log deze keer omdat ik ook in het weekend nog druk bezig ben met het afronden van de analyses en rapporten. Dus ga ik nog even doorwerken! Vandaag is het trouwens precies drie maanden dat ik in Indonesië ben; de tijd vliegt voorbij! Tot slot hebben we vanmiddag een kleine maar vrij lange aardbeving gehad met een aardig schokje op het eind. Het geeft een bizar gevoel. Omdat ik deze week zelf geen foto’s gemaakt heb volgen hieronder nog een aantal foto’s van de CDR teams.

Tot volgende week! Groetjes,

Alex